خط خطی های مادرانه

تو درس مکاتب ادبی یه بار تکلیفمون نوشتن یه نامه بود. منم اینو نوشتم: (البته اینو ترجمه نمیکنم.)   Merhaba Uzak Kaldığım...             Gelsene bir an, bir adım, bir nefes yakınlığıma. Gelsene uzak kaldığım kollarından. Gelsen de uzun uzun baksam kahve renkli gözlerine; dalıp gitsem gözlerinde. Gelsen de saçlarının beyaz tellerini siyahlarından ayırı versem ellerimle. Okşasam. Gelsen de Mağrur mağrur baksan. Arada bir baş örtüme söylensen. Bırakmasan ellerimi.             Gelse...

دلم میخواد چشمامو ببندم برگردم به خیلی وقتای پیش. دلم مامانمو میخواد. ولی میترسم باهاش حرف بزنم اونم ناراحت کنم. خیلی بهش نیاز دارم خیلی. مثل یه بچه سه چهار ساله که زمین خورده و زانوهاش زخمی شده. میتونه پاشه ولی منتظره مامانش بیاد دستشو بگیره و بلندش کنه. بعدشم ببوسدش و بپرسه طوریت که نشد؟ اونوقت دیگه حتی اگه زانوهات درد هم بکنه یادت میره.فکر میکنی یه دفعه جون گرفتی. دیگه زخم زانوهات به چشمت نمیاد. منم زمین خوردم ولی اینبار جای زانوهام دلم زخم برداشته. بدجوری ساییده شده به برگه های آزمایش. نوشته های برگه آزمایش مثل تیغ همه دلمو زخم کرده. داره از همه جاش خون میاد. زخمام میسوزه. ...

سال چهارم دانشگاه دو واحد داستان نویسی داشتیم. تنها نمره 20 کلاس و من گرفتم. انقدر داستانم واقعی بود که استادمون که خودش نویسنده بود غرق داستان میشد. خودم بارها نشستم و واسه عاقبت دختر داستانم های های گریه کردم. بازخواستم بنویسم نشد. یا دیگه دستم به نوشتن نمیره یا دلم. اون همه فن نویسندگی همش از یادم رفته انگار. انگار دو رو شدم. انگار میترسم یه حسی رو داشته باشم و اون حس و به زبون بیارم. انگار میترسم بنویسم و کسی بفهمه. میترسم یه کسی از حرفای دلم خبر بگیره که نباید. جوجوی مامان شاید نمیخوام حرفایی که تو دلمه جز تو کسی بفهمه. از این به بعد بازم داستان مینویسم. هم برای تو هم برای دل خودم. شایدم برای بابایی. شایدم یه روز داستانهای...

چند روز پیش یکی از دوستای دانشگاهم تماس گرفته بود. من خیلی وقته فارغ التحصیل شدم و الانم دارم تو مقطع ارشد میخونم. ولی دوستم هنوز تموم نکرده. زنگ زده بود که واسه درس داستان نویسی کمکش کنم. البته در اصل کمک نه! به جاش بنویسم. موضوع این بود که باید سه ساعت یه جایی بشینی و هر چی دور و برت میبینی با تمام جزئیاتش بنویسی. آدما رو رنگارو بوها رو و خلاصه هر چیزی که هست. منم نشستم تو خونه و نوشتم. انقدر با دقت نوشتم که اگه چشماتو ببندی و برات بخونم و تا حالا خونهمونو ندیده باشی جلوی چشمات تصویر بشه. امروز ایمیل زده که استاد اینو قبول نکرده و میگه محیط خارج از چهاردیواری خونه باشه!!!   گفتم نمینویسم آخه نوشتن داستان به زبان دیگه کار راح...

میخوام برای تو بنویسم. واسه ی تو که قراره یه روزی بار و بندیلتو ببندی و بیای پیشم. نمیدونم کی میای. حتی نمیدونم چه شکلی هستی. حتی نمیدونم اصلا دوست داری بیای پیش من یا نه. میخوای قلبم با صدای نفس تو بزنه یا نه. راستشو بگم درکی ازت نداشتم. هنوزم ندارم. چند ماه پیش منم به هوای اینکه خونه مون با صدای یه کوچولو نوا بگیره و به شور بیاد خواستم بیای. اما فقط من خواستم، تو نخواستی. بابایی هم خیلی خواست. ولی تو بازم نخواستی. اولش نمیدونستم چی میشه. فکر کردم خوب قانونه طبیعته دیگه. همین که بخوام تو هم میای. اونوقت به جمع خونوادگی ما یه نفر دیگه با دست و پاهای کوچولو و صورت مثل ماه اضافه میشه.   تو هم هی ناز کردی. هی ناز کردی. گفتم حتم...

دیشب واسه اولین بار مامان خونه ی ما خوابید. خیلی کیف کردم. تو این یکسال و خورده ای که ازدواج کردم مامان همش با عجله میاومد سرمیزد و میرفت. دیشب که رفته بودیم مجلس ختم چون برادرام نبودن مجبور شد بیای خونه ی ما بخوابه.   مامان عاشقتتتتتتتتتتتتتتممممممم ...